Eerste kennismaking met Tibet

Nadat ik gisterenavond de laptop uit had gezet wilde ik gaan slapen. Het was stil in de hotelkamer en het raam stond open. Op een gegeven moment hoorde ik een raar geluid. Ik dacht op dat moment het lijkt wel een beer. Jazeker een pandabeer. En inderdaad de hele nacht heeft een panda in het research centrum zitten brullen. Het leek wel alsof ik op een hotelkamer in de jungle zat. Op een gegeven moment ben je wel zo moe en heb je alle indrukken van die dag weer verwerkt dat je vanzelf wel in slaap valt.

Na een 4 uur slaap ging de telefoon al weer voor de wake up call. Snel onder de douche. De koffers hadden we de avond ervoor al op de gang moeten zetten. Deze werden toen al opgehaald door de bagagedienst. De koffers worden hier in Chengdu met een aparte transfer naar het vliegveld gebracht. We mochten alleen een klein toilettasje achterhouden met de noodzakelijke spulletjes. Na de douche snel nog even gekeken of er mensen hadden gereageerd op mijn verslag van gisteren en ook nog even het weer bekeken in Lhasa. Daarna naar beneden waar een ontbijtpakketje voor iedereen klaar stond. Het was echt een ontbijt die was klaar gemaakt door een chinees voor een Europeaan. Het bestond uit 2 koekjes, 1 cakeje, 1 appel, 1 ei, 1 ondefinieerbaar worstje en een flesje water. Met het cakeje achter de kiezen en een paar slokken water op naar het vliegveld.

We waren al door de reisleider gewaarschuwd wat we wel en niet mee mochten nemen in het vliegtuig. De chinezen zijn bijzonder streng bij de security controle. Gelukkig had iedereen de raad goed ter harte genomen en waren er geen problemen. Onze toilettassen werden op de luchthaven in 1 grote doos gedaan en apart ingecheked. Wel leuk om even te vermelden dat bij een groepsincheck iedereen in de volgorde van de lijst ook door de controle moet lopen. We leken net een stelletje ganzen met de ganzenhouder er achter aan (lees: reisleider)

Na een goede vlucht met Tibetan airlines zijn we om 9 uur in Lhasa aangekomen. Op de luchthaven kon je gelijk de ijle lucht al merken. Op deze hoogte zit er maar 68% zuurstof in de lucht. De europeanen zijn dit niet gewend en dat kun je merken doorkortademigheid, misselijkheid en hoofdpijn. Als je daarbij ook nog eens vocht vast gaat houden en hartkloppingen krijgt moet je echt oppassen. Op dat moment had niemand er nog last van.

Omdat de kamers nog niet klaar waren kregen wij een korte stadstour. Wij zijn toen langs het Potala paleis gegaan. Om leuke foto’s te maken moesten wij een tunnel onderdoor naar de andere kant van de weg. De 34 treden naar beneden ging nog wel maar die 34 naar boven werd al zwaarder voor iedereen. De ijle lucht deed zijn werk. Toen moesten we ook neg eens een keer weer terug 2 x 34 treden.
Om half 12 waren we in het hotel. Er werd ons goed op het hart gedrukt dat wij het vooral maar kalm aan moesten doen. Omdat ik moe was ben ik gaan slapen voor een anderhalf uur. Mijn bedoeling was om daarna een rondje buiten te gaan lopen. Helaas is mij dat niet gelukt want ik ben ziek geworden. Ik had een barstende hoofdpijn, was misselijk, had koorts en was lichtelijk kortademig. Zodra ik had overgegeven zakte de hoofdpijn voor een tijdje maar het begon zo weer opnieuw. Zelfs gewoon water kon ik niet meer binnen houden. Hier heb ik last van gehad tot de volgende ochtend. Het avondeten heb ik maar laten schieten, ik werd al misselijk als ik er aan dacht. Dit is ook de reden dat jullie gisteren geen verslag van mij hebben gehad.

Wordt vervolgd
Gerry