De dag van de kloosters
Door: Gerry
Blijf op de hoogte en volg Gerry
22 September 2011 | Nederland, Amsterdam
Omdat ik mij lichtelijk beter voelde ben ik toch maar even naar het ontbijt gegaan. Met hangen en wurgen heb ik 4 hapjes fruit gegeten. Diegene die mij kennen weten dat ik dan dus wel echt ziek ben geweest. Want als Gerry niet eet is ze echt ziek. Ondanks dat ik wat slapjes was en nog steeds lichte hoofdpijn had ik besloten om mee te gaan. We zouden vandaag de kloosters bezoeken en dat wilde ik eigenlijk niet missen. Ik kon immers altijd met een taxi terug.
Bij het ontbijt bleek ik niet de enige te zijn die zo ziek was geweest. Een andere medereiziger was gisteren wel mee wezen eten maar was die nacht ziek geworden. Hij heeft deze hele dag in bed gelegen en is niet mee geweest met de excursies van deze dag.
Als eerst zijn wij naar het Deprung klooster geweest. Hier woonden vroeger 4000 monniken van de geelkap orde. Overal zag je gebedsvlaggen hangen en gebedsmolens staan. Het is duidelijk dat er heel veel tibetanen naar Lhasa komen voor een bedevaart. Overal om je heen zowel op straat als in de kloosters als om het Potala paleis lopen de mensen in optocht met de gebedsmolens in de hand van alles te prevelen. En altijd met de klok mee.
Na het Deprung klooster zijn we naar het Tibetan Medicine Centrum geweest. Nou daar was ik op dat moment goed op zijn plaats. Ik moest weer overgeven. Na een rondgang mochten er 6 mensen van onze groep naar een professor toe. Deze oude wijze man voelde aan je linker pols, keek naar je tong en voelde je rechter pols. Daarna had hij zijn diagnose gemaakt. En inderdaad had hij het van al deze 6 mensen goed. Bij mij had hij ook gelijk door dat ik behoorlijk last had van de hoogteziekte. Ik moet zeggen dat ik erg onder de indruk ben van zijn kunnen.
Hierna volgde de lunch. Ik voelde mij nog steeds niet lekker. Ondanks dat heb ik toch maar een beetje rijst gegeten en cola gedronken. Ik moet zeggen dat ik van dat laatste opknapte. Ik kreeg weer suikers binnen en mijn hoofdpijn zakte. Maar gelukkig kan ik wel een paar kilootjes missen dus zo erg is dat alles nou ook weer niet.
Toen stond het Sera klooster op het programma. Dit had ik dus inderdaad niet willen missen. Buiten de bedevaartgangers, de indrukwekkende gebedszaal en de gebedsmolens om was er nog een grotere bezienswaardigheid: de debaterende monniken. Je moet je voorstellen dat op een binnenplaatsje een helboel monniken in groepjes bij elkaar zitten. Er staat 1 monnik voor en die poneert een stelling. Dan gaat hij in discussie met 1 van de monniken uit de groep. Dit gebeurt allemaal met woorden, handjeklap en met gebarentaal. Het gaat er hier niet om of iemand gelijk heeft, maar het gaat erom om dichter bij elkaar te komen wat de stelling betreft. Op een gegeven moment stonden ze allemaal tegelijk op. Ze liepen naar 1 punt waar ze allemaal weer gingen zitten in een soort van hoefijzer vorm. Er zat een soort oppermonnik voor die begon met een mantra te zingen. Alle debaterende monniken vielen in en zongen mee. Ik vond dit al met al een heel bijzondere ervaring.
Voor de rest van deze avond hebben we vrij. We hebben met de 5 alléén reizende mensen afgesproken dat wij vanavond in een heel bekend restaurant gaan eten. Nu moet ik zeggen dat ik er nu wel weer zin in heb. Voor mij betekent dat dat ik voor dit moment van mijn hoogte ziekte klachten af ben. Ik ga ervan uit dat ik er nu geen last meer van zal hebben. Morgen hoop ik jullie weer een volgend verslag te geven, Voor nu:
Tashi Delek
Bij het ontbijt bleek ik niet de enige te zijn die zo ziek was geweest. Een andere medereiziger was gisteren wel mee wezen eten maar was die nacht ziek geworden. Hij heeft deze hele dag in bed gelegen en is niet mee geweest met de excursies van deze dag.
Als eerst zijn wij naar het Deprung klooster geweest. Hier woonden vroeger 4000 monniken van de geelkap orde. Overal zag je gebedsvlaggen hangen en gebedsmolens staan. Het is duidelijk dat er heel veel tibetanen naar Lhasa komen voor een bedevaart. Overal om je heen zowel op straat als in de kloosters als om het Potala paleis lopen de mensen in optocht met de gebedsmolens in de hand van alles te prevelen. En altijd met de klok mee.
Na het Deprung klooster zijn we naar het Tibetan Medicine Centrum geweest. Nou daar was ik op dat moment goed op zijn plaats. Ik moest weer overgeven. Na een rondgang mochten er 6 mensen van onze groep naar een professor toe. Deze oude wijze man voelde aan je linker pols, keek naar je tong en voelde je rechter pols. Daarna had hij zijn diagnose gemaakt. En inderdaad had hij het van al deze 6 mensen goed. Bij mij had hij ook gelijk door dat ik behoorlijk last had van de hoogteziekte. Ik moet zeggen dat ik erg onder de indruk ben van zijn kunnen.
Hierna volgde de lunch. Ik voelde mij nog steeds niet lekker. Ondanks dat heb ik toch maar een beetje rijst gegeten en cola gedronken. Ik moet zeggen dat ik van dat laatste opknapte. Ik kreeg weer suikers binnen en mijn hoofdpijn zakte. Maar gelukkig kan ik wel een paar kilootjes missen dus zo erg is dat alles nou ook weer niet.
Toen stond het Sera klooster op het programma. Dit had ik dus inderdaad niet willen missen. Buiten de bedevaartgangers, de indrukwekkende gebedszaal en de gebedsmolens om was er nog een grotere bezienswaardigheid: de debaterende monniken. Je moet je voorstellen dat op een binnenplaatsje een helboel monniken in groepjes bij elkaar zitten. Er staat 1 monnik voor en die poneert een stelling. Dan gaat hij in discussie met 1 van de monniken uit de groep. Dit gebeurt allemaal met woorden, handjeklap en met gebarentaal. Het gaat er hier niet om of iemand gelijk heeft, maar het gaat erom om dichter bij elkaar te komen wat de stelling betreft. Op een gegeven moment stonden ze allemaal tegelijk op. Ze liepen naar 1 punt waar ze allemaal weer gingen zitten in een soort van hoefijzer vorm. Er zat een soort oppermonnik voor die begon met een mantra te zingen. Alle debaterende monniken vielen in en zongen mee. Ik vond dit al met al een heel bijzondere ervaring.
Voor de rest van deze avond hebben we vrij. We hebben met de 5 alléén reizende mensen afgesproken dat wij vanavond in een heel bekend restaurant gaan eten. Nu moet ik zeggen dat ik er nu wel weer zin in heb. Voor mij betekent dat dat ik voor dit moment van mijn hoogte ziekte klachten af ben. Ik ga ervan uit dat ik er nu geen last meer van zal hebben. Morgen hoop ik jullie weer een volgend verslag te geven, Voor nu:
Tashi Delek
-
22 September 2011 - 12:04
Marlies:
hoi Gerry,
nou hopelijk ben je nu echt van je hoogteziekte af en kun je weer volop genieten!!!! Ik verheug me alweer op je nieuwe avonturen!
Groetjes uut Roalte! -
22 September 2011 - 12:20
Hendrien:
hallo Zus,
ik heb je reisverslag weer met grote interesse gelezen. Het is net alsof je een klein beetje meereist. Balen dat je ziekt bent geworden maar ik kom ook iedere keer weer tot de conclusie dat het er ook gewoon een beetje bijhoort.
Dit is een schrale troost misschien maar het is logisch dat je lichaam reageerd op die grote verschillen in hoogte. gelukkig krijg je alweer zin in eten, dat is een goed teken toch.
Geniet maar van alle mooie dingen om je heen.
Groet Hendrien -
22 September 2011 - 13:12
Over Buur:
gerrie jij maakt nog al wat mee
het is net een filmverslag
zorg maar dat jouw (tassie niet lekt}
tot de volgende keer -
22 September 2011 - 13:41
Wat Een Ervaring:
de debaterende zijn t lagerhuis maar dan inderdaad met handen en voeten. Ik begrijp dat je hier alleen al van opknapt, maar die pols voeler, tja je had hem nog kunnen zeggen dat je van te voren al wist dat je ijle luchtweg problemen aou gaan krijgen, maar ik begrijp dat t indruk maakt. had maar pufjes meegenomen, had je geen kilo gescheeld maar wel hoofdpijn. jammer maar dat had je ervoor over toch!! Je geniet in elk geval wel , die kwatten vond ik wat minder waar je t eerst over had maar dat weet je, Ger, geniet en eet met mate!!!! doeiiiii -
22 September 2011 - 14:19
Dinie Van Lente:
Hoi Gerry
Beterschap.
Dinie -
22 September 2011 - 15:30
Mel,:
Wederom weer erg leuk om je verslag te lezen.
Ik vind je foto's erg indrukwekkend. De gebedsruimte, de schilderingen op de rotsen en de debaterende monniken.
leuk dat je ze bij je reisverslag plaatst.
Enjoy en natuurlijk beterschap gewenst. (een cola doet wonderen... ) -
22 September 2011 - 20:41
Bertus:
Gelukkig dat je weer uit eten gaat, dan ben je inderdaad al weer nagenoeg de oude.
Ik sluit me aan bij een eerdere lezer, dat de foto's zeer indrukwekkend zijn, en dat voor zo'n klein toestel.
Al iets gezien of gehoord/gelezen van de aardbeving of mag daar niets over gezegd worden.
Doei.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
