Potala paleis en Jokhang tempel
Door: Gerry
Blijf op de hoogte en volg Gerry
23 September 2011 | Nederland, Amsterdam
Om te beginnen wil ik alle bezorgde mensen geruststellen. De aardbeving die afgelopen zondag in Nepal en Tibet is geweest heeft voor onze reis geen gevolgen. De beving is in een gebied geweest waar wij in het geheel niet bij in de buurt komen.
Zoal ik in mijn vorige verslag al zei zijn wij uit eten geweest. De groep was iets groter geworden er hadden zich 2 echtparen aangemeld die ook wel mee wilden. Zo gezegd zo gedaan. We hadden gehoord dat er een goed restaurant was met een internationale keuken. Restaurant Dunya. We waren een plaatsje aan het zoeken en werden verwelkomd met “goedenavond kan ik u helpen”. Bleek de eigenaresse een Nederlandse te zijn. Zij was van april tot november in Lhasa en runde dit restaurant. In de winter was ze in Nederland. Zij vertelde dat het weer afgelopen zomer hier net zo slecht is geweest voor Tibetaanse begrippen als dat het afgelopen zomer in Nederland was geweest. Omdat ik 24 uur haast niet gegeten had en daardoor het beroemde Tibetaanse yak vlees had gemist heb ik een yak steak besteld. Je moet immers alles 1 x in je leven proberen voordat je er zelf over mee kunt praten. Een yak is een soort van rund (voor de lezers onder jullie die niet weten wat een yak is) Ik moet zeggen dat het een bijzondere smaak heeft. Het heeft iets weg van rundvlees maar met een wildsmaak. Best wel lekker.
Voor vandaag stond het Potala paleis van de Dalai Lama, het zomerpaleis Norbulingka van de Dalai Lama en de Jokhang tempel op het programma.
We zijn begonnen bij het zomerpaleis. Nadat wij door de veiligheidspoortjes allemaal goedgekeurd waren konden wij het complex oplopen. Je kunt je het voorstellen als een ommuurde hele grote fleurige tuin met hier en daar gebouwen. In die gebouwen woonde de 7e Dalai Lama in de zomer. Hier had hij zijn eigen gebedsruimte, ontvangstruimte, slaapruimte en woonruimte. Wat opviel was dat er in de hele tuin ontzettend veel bloemen in potten stonden. Heel erg vrolijk en fleurig. Helaas hadden wij hier maar kort de tijd want een bezoek aan het Potala palijs stond op het programma. De regels zijn daar zo streng dat je je als groep op een bepaald tijdstip moet melden. Ben je er niet dan heb je een probleem.
Gelukkig waren we om 10 voor 11 bij het Potala paleis. Dit paleis staat op de Unesco wereld erfgoedlijst. We waren van te voren al goed gewaarschuwd dat we een lange broek aan moesten, paspoort mee en dat het een zware klim zou worden. Het paleis heeft namelijk geen lift of een weg er naar toe. Je moet ongeveer 350 treden naar boven lopen. Als je bedenkt dat de treden allemaal ongelijk zijn, je dus grotere stappen moet nemen, het warm is en dat de lucht hier heel ijl is dan kun je je voorstellen dat wij allemaal ontzettend trots op onszelf waren dat we het gehaald hadden. Als je eenmaal door de veiligheidscontrole was dan kon je niet meer terug dus dan moet je wel verder.
Eenmaal boven kreeg je als groep precies 1 uur om het gebouw te doorlopen. Ben je over die tijd heen dan staat daar een represaille op. Niet voor ons als groep maar dan wordt de volgende dag één of meerdere groepen gewoon geweigerd om naar binnen te mogen. Ik moet zeggen dat het de zware klim meer dan waard was. Gewoonweg adembenemend wat je daarbinnen allemaal ziet. Helaas voor jullie maar daarbinnen mag je geen foto’s maken. Ik kan jullie dus geen deelgenoot maken van al dat moois.
Om enige indruk te krijgen van de afmetingen van het paleis moet je weten dat er 13 verdiepingen zijn, 999 kamers, 1 grot, een totaaloppervlakte van 130.000 m2. En dat alles met de hand gebouwd en zonder cement boven op een rots. Petje af hoor voor die monniken vroeger. En dan praat ik alleen nog maar over de buitenkant. Wat je binnen allemaal ziet is ook monnikenwerk. Muurschilderingen, dakschilderingen, diverse stupa’s waarvan één 1 2,6 meter hoog. Teveel om te vertellen. Maar goed ze hebben er dan ook diverse eeuwen over gedaan. Ze zijn begonnen in de 17e eeuw en in de 20e eeuw is het laatste stukje nog bijgebouwd.
Eenmaal weer beneden gingen we lunchen. Ik had beloofd er niet zo veel meer over te vertellen maar dit wil ik nog wel even kwijt. We waren aan het eten toen mijn buurman in zijn mond een hard stuk voelde. Hij keek en bleek dit een dik stukje glas te zijn. Nou je kunt je voorstellen dat iedereen nu alert was met dat currygerecht waar het in bleek te zitten. Neem ik later een hapje van een ander currygerecht voel ik ook iets hards in mijn mond. Ja inderdaad ook een stukje glas. Nou je kunt je voorstellen dat onze gids en de reisleider des duivels waren. Gelukkig is alles goed afgelopen.
Na de lunch zijn we naar de Jokhang tempel geweest. Dit is het belangrijkste heiligdom van de Tibetaanse boeddhisme. Deze tempel is gebouwd voor de twee vrouwen van de koning. Hij had een Nepalese en een Chinese vrouw. De invloeden van beide culturen zie je binnen weer terug. Hierbinnen mochten we weer geen foto’s maken, maar wel op het dak. Van daaruit is goed te zien hoe devoot als de mensen hier zijn. Er komen allemaal pelgrims naar Lhasa om een pelgrimstocht te maken rond deze tempel. Sommige lopen met gebedsrollen, sommige lopen achteruit, en sommige doen gebeden al languit vallend vooruit plat op de grond. Dit laatste doen zelfs enkelen de hele pelgrimsrondgang lang. Dus opstaan, languit vallen en weer opstaan,twee meter verder lopen, languit vallen enz.enz. Ik moet zeggen dat in erg onder de indruk ben van de cultuur van deze boeddhisten. Ook heb je boven op het dak van de Jokhang tempel een erg mooi uitzicht over het Barkhorplein met al zijn kraampjes en pelgrims.
Vanavond zijn we naar een voorstelling met Tibetaanse dansen geweest. Weer heel anders dan de Chinese dans. Hier hebben we gerstewijn en jakboter thee gedronken. Smaakte beiden niet lekker. Dus dat hebben we maar laten staan.
Morgen reizen we verder naar Gyantse. Ik weet niet of ik de komende 4 dagen internetverbinding heb maar dat zien jullie vanzelf wel. Voor nu:
Tashi Delek
Zoal ik in mijn vorige verslag al zei zijn wij uit eten geweest. De groep was iets groter geworden er hadden zich 2 echtparen aangemeld die ook wel mee wilden. Zo gezegd zo gedaan. We hadden gehoord dat er een goed restaurant was met een internationale keuken. Restaurant Dunya. We waren een plaatsje aan het zoeken en werden verwelkomd met “goedenavond kan ik u helpen”. Bleek de eigenaresse een Nederlandse te zijn. Zij was van april tot november in Lhasa en runde dit restaurant. In de winter was ze in Nederland. Zij vertelde dat het weer afgelopen zomer hier net zo slecht is geweest voor Tibetaanse begrippen als dat het afgelopen zomer in Nederland was geweest. Omdat ik 24 uur haast niet gegeten had en daardoor het beroemde Tibetaanse yak vlees had gemist heb ik een yak steak besteld. Je moet immers alles 1 x in je leven proberen voordat je er zelf over mee kunt praten. Een yak is een soort van rund (voor de lezers onder jullie die niet weten wat een yak is) Ik moet zeggen dat het een bijzondere smaak heeft. Het heeft iets weg van rundvlees maar met een wildsmaak. Best wel lekker.
Voor vandaag stond het Potala paleis van de Dalai Lama, het zomerpaleis Norbulingka van de Dalai Lama en de Jokhang tempel op het programma.
We zijn begonnen bij het zomerpaleis. Nadat wij door de veiligheidspoortjes allemaal goedgekeurd waren konden wij het complex oplopen. Je kunt je het voorstellen als een ommuurde hele grote fleurige tuin met hier en daar gebouwen. In die gebouwen woonde de 7e Dalai Lama in de zomer. Hier had hij zijn eigen gebedsruimte, ontvangstruimte, slaapruimte en woonruimte. Wat opviel was dat er in de hele tuin ontzettend veel bloemen in potten stonden. Heel erg vrolijk en fleurig. Helaas hadden wij hier maar kort de tijd want een bezoek aan het Potala palijs stond op het programma. De regels zijn daar zo streng dat je je als groep op een bepaald tijdstip moet melden. Ben je er niet dan heb je een probleem.
Gelukkig waren we om 10 voor 11 bij het Potala paleis. Dit paleis staat op de Unesco wereld erfgoedlijst. We waren van te voren al goed gewaarschuwd dat we een lange broek aan moesten, paspoort mee en dat het een zware klim zou worden. Het paleis heeft namelijk geen lift of een weg er naar toe. Je moet ongeveer 350 treden naar boven lopen. Als je bedenkt dat de treden allemaal ongelijk zijn, je dus grotere stappen moet nemen, het warm is en dat de lucht hier heel ijl is dan kun je je voorstellen dat wij allemaal ontzettend trots op onszelf waren dat we het gehaald hadden. Als je eenmaal door de veiligheidscontrole was dan kon je niet meer terug dus dan moet je wel verder.
Eenmaal boven kreeg je als groep precies 1 uur om het gebouw te doorlopen. Ben je over die tijd heen dan staat daar een represaille op. Niet voor ons als groep maar dan wordt de volgende dag één of meerdere groepen gewoon geweigerd om naar binnen te mogen. Ik moet zeggen dat het de zware klim meer dan waard was. Gewoonweg adembenemend wat je daarbinnen allemaal ziet. Helaas voor jullie maar daarbinnen mag je geen foto’s maken. Ik kan jullie dus geen deelgenoot maken van al dat moois.
Om enige indruk te krijgen van de afmetingen van het paleis moet je weten dat er 13 verdiepingen zijn, 999 kamers, 1 grot, een totaaloppervlakte van 130.000 m2. En dat alles met de hand gebouwd en zonder cement boven op een rots. Petje af hoor voor die monniken vroeger. En dan praat ik alleen nog maar over de buitenkant. Wat je binnen allemaal ziet is ook monnikenwerk. Muurschilderingen, dakschilderingen, diverse stupa’s waarvan één 1 2,6 meter hoog. Teveel om te vertellen. Maar goed ze hebben er dan ook diverse eeuwen over gedaan. Ze zijn begonnen in de 17e eeuw en in de 20e eeuw is het laatste stukje nog bijgebouwd.
Eenmaal weer beneden gingen we lunchen. Ik had beloofd er niet zo veel meer over te vertellen maar dit wil ik nog wel even kwijt. We waren aan het eten toen mijn buurman in zijn mond een hard stuk voelde. Hij keek en bleek dit een dik stukje glas te zijn. Nou je kunt je voorstellen dat iedereen nu alert was met dat currygerecht waar het in bleek te zitten. Neem ik later een hapje van een ander currygerecht voel ik ook iets hards in mijn mond. Ja inderdaad ook een stukje glas. Nou je kunt je voorstellen dat onze gids en de reisleider des duivels waren. Gelukkig is alles goed afgelopen.
Na de lunch zijn we naar de Jokhang tempel geweest. Dit is het belangrijkste heiligdom van de Tibetaanse boeddhisme. Deze tempel is gebouwd voor de twee vrouwen van de koning. Hij had een Nepalese en een Chinese vrouw. De invloeden van beide culturen zie je binnen weer terug. Hierbinnen mochten we weer geen foto’s maken, maar wel op het dak. Van daaruit is goed te zien hoe devoot als de mensen hier zijn. Er komen allemaal pelgrims naar Lhasa om een pelgrimstocht te maken rond deze tempel. Sommige lopen met gebedsrollen, sommige lopen achteruit, en sommige doen gebeden al languit vallend vooruit plat op de grond. Dit laatste doen zelfs enkelen de hele pelgrimsrondgang lang. Dus opstaan, languit vallen en weer opstaan,twee meter verder lopen, languit vallen enz.enz. Ik moet zeggen dat in erg onder de indruk ben van de cultuur van deze boeddhisten. Ook heb je boven op het dak van de Jokhang tempel een erg mooi uitzicht over het Barkhorplein met al zijn kraampjes en pelgrims.
Vanavond zijn we naar een voorstelling met Tibetaanse dansen geweest. Weer heel anders dan de Chinese dans. Hier hebben we gerstewijn en jakboter thee gedronken. Smaakte beiden niet lekker. Dus dat hebben we maar laten staan.
Morgen reizen we verder naar Gyantse. Ik weet niet of ik de komende 4 dagen internetverbinding heb maar dat zien jullie vanzelf wel. Voor nu:
Tashi Delek
-
23 September 2011 - 14:25
Bertus:
Dat wordt thuis weer behelpen met ons kleine optrekje.
Heb je trouwens daar al katten gezien.
Weer mooie foto's met een leuk verhaal, ben zeer benieuwd naar de andere foto's.
-
23 September 2011 - 14:36
Dinie Van Lente:
Hoi Gerry,
Wel weer een bijzondere ervaring om glas in je mond aan te treffen. Je zal het maar weer treffen.
Wat een prachtige foto's. We beleven alles zo toch een stukje mee.
Geweldig.
Ik ben blij dat je je weer beter voelt. Ziek zijn is het ook niet.
Groeten dinie -
24 September 2011 - 06:11
Arno:
Hai Gerry,
Mooie foto's zeg! Wil er ook naar toe!
Ben zeer benieuwd naar het vervolg.
Tot dan! -
24 September 2011 - 06:30
Hendrien:
Gelukkig maar dat je op tijd het stuk glas ontdekt hebt. Een gewaarshuwd mens telt voor tw. De foto's zien er weer geweldig uit en spreken voor zich.
Wel jammer dat je de binnenkant van het paleis niet mag fotograferen.
ik kijk alvast uit naar je volgende verslag.
Groet Hendrien -
25 September 2011 - 18:30
Pauline:
leuk verslag en foto's. ben erg benieuwd naar het volgende -
25 September 2011 - 19:28
Enna:
Hoi Gerry,
Geweldig jouw reisverslag! Zo ver weg maar door jouw verslag zo dicht bij. Ik ben blij dat je je weer beter voelt. Prachtige foto's. Ik kijk uit naar het volgende verslag.
Groet,
Enna -
27 September 2011 - 12:04
Marjo:
Hoi Gerry,
Mijn complimenten voor je leuke reisverslag, met leuke foto's. Erg vervelend dat je ziek bent geweest, maar fijn dat je weer beter bent. Geniet er nog van en tot de volgende keer.
Groetjes, Marjo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
