Rariteiten

Hieronder heb ik allerlei korte anekdotes of opvallende zaken verzameld die niet in de gewone dagelijkse verhalen te verwerken zijn maar wel leuk zijn om met jullie te delen.

Tibet:

In de hotels van Tibet zijn flessen met zuurstof te koop voor 18 yuan (= eur 2). Mocht je erg veel last hebben van de hoogteziekte dan kun je hier in eerst instantie een beroep op doen.
Onze Tibetaanse gids Jimney heeft een eigen interpretatie van het woord toilet. Hij noemt ze de “Happy houses”. Nou ik vindt er niks happy’s aan al dat gespetter tegen je enkels. Brrrr. En dan te bedenken dat het soms niet eens van jezelf is.

Net zoals in China hebben de kleine kinderen hier een gat achter in hun broek. Ze gaan rustig op het trottoir zitten poepen. Twee tel later komt ma met een waterkan en giet er water over heen om vervolgens met de bezem het riool in te vegen.

Ik heb geprobeerd om te twitteren vanaf mijn hotelkamer. Dit is niet gelukt want de chinezen hebben de site twitter.com geblokkeerd. Typisch chinees, bang voor censuur.

In het hotel in Gyantse werden we s’morgens bediend door mensen met hun winterjas aan. In ditzelfde hotel had ik een chinees als buurman. Dit wat duidelijk te horen s’morgens: eerst rochelen, dan neus ophalen en vervolgens kwatten. Ook goedemorgen!!

Iedere chauffeur rijdt hier met witte handschoenen aan. Dit doen ze voor beter grip aan het stuur. Maar onze chauffeur heb ik betrapt met zijn handschoenen aan terwijl hij moest plassen. Zal ook wel voor een beter grip zijn :)

Iedere dag heeft in Tibet de vier seizoenen in zich: s’morgens lente, s’middags zomer, s’avonds herfst en s’nachts winter. Je weet soms echt niet wat je aan moet trekken.

Er zijn hier in de hotels paraplu’s te huur. Bij de receptie staan bakken waar de paraplu’s achter slot en grendel zitten. Als je bij de receptie betaald mag je een plu meenemen.

Er was 1 hotel waar we bij zowel bij het ontbijt als bij de lunch en bij het diner frietjes kregen geserveerd. Ook hebben we heel vaak pizza bij de lunch en het diner. Ze denken zeker dat wij geen rijst of noodles lusten. Ik heb zelfs de reisleider frietjes met stokjes zien eten :).

We hadden een brei oma in ons gezelschap die ieder vrij moment aan haar kunstwerk bezig was. Ze kreeg altijd veel bekijks (zie foto)

Nepal:

Onze bus in Nepal was er 1 die ik nog nooit eerder gehad had. De chauffeur zat volledig afgeschermd van zijn passagiers door middel van een glazen wand met een deur en twee ramen erin. De ruimte die hij en zijn busjongen tot hun beschikking had was relatief behoorlijk groot. Hij hoorde niets van ons en wij niets van hem.

We hadden een internationaal gezelschap: een Belgische Hindoestaan met Tika :) (zie foto)

Ik geloof dat ik steeds meer en meer gewend raak aan de Aziatische gewoonten en gebruiken. Er is mij verder niet veel bijzonders opgevallen wat ik al niet beschreven heb in mijn verhalen van deze en de vorige reis naar Pingpongland.

Tashi Delek en Namaste