Typisch China (deel 2)

Alle kleine kinderen hebben een speciale broek aan als ze nog niet zindelijk zijn. Zowel aan de voorkant als aan de achterkant zit een gat. Hier kunnen ze op elk gewenst moment, waar dan ook hun behoefte doen.

Overal waar je komt moet je entree betalen. Nou zul je zeggen dat is bij ons niet anders. Klopt. Alleen als je hier in de omgeving van Lijiang wilt toeren moet je ook al een belasting betalen. Ook moet iedereen zijn paspoort laten zien. Is dit werkverschaffing of het spekken van de staatskas. Zeg het maar.

Hendrien mistte in mijn verhaal van ”Typisch China deel 1” een stukje over spugende chinezen. Ik heb er wel iets over geschreven in mijn verhaal van “Pingyao” maar niet uitgebreid. Ze heeft helemaal gelijk als ze zegt dat chinezen rare geluiden voortbrengen. Je moet je voorstellen dat als je ergens loopt/zit maakt niet uit waar, op straat of in een restaurant en dat je opeens een gorgelend schrapen van de keel hoort. Dat ongeveer 3 seconden lang. Dan is het opeens verdacht stil. Als je op straat loopt hoor je vervolgens het uitspugen van dit schraapsel. In het authentieke restaurant in Dali zat zelfs een gast in het restaurant aan tafel en spuugde zijn schraapsel uit. Ik durfde niet te kijken of het op de grond was of in een bak. Dit is wat ik kwatten noem.

Nu zijn wij enkele avonden achter elkaar op eigen gelegenheid wezen eten. Wat mij daar weer opgevallen is dat de chinezen blijkbaar erg veel moeite hebben met het tegelijk opdienen van de maaltijd. Heb je hetzelfde gerecht besteld als de buurman dan kun je samen eten. Is dit niet het geval dan heb je kans dat de buurman het eten al op heeft en jij nog zit te wachten op je eten. Neemt niet weg dat de gezelligheid er niet minder om is.

De chinese chauffeurs van de meeste bussen toeteren bij het minste of geringste. Als zijn gaan inhalen (maakt niet uit of het nu links of rechts inhalen is) geven ze dit aan middels geluid. Het toeteren moet je je niet voorstellen als even kort een geluidje, nee als ze het doen doen ze het goed. Op mij komt het nogal ongeduldig en dwingend over. Er is zelfs een verkeersbord dat aangeeft dat je op die plek, bijvoorbeeld in een tunnel, niet mag toeteren.

In Dali in de “foreigners street” heb je restaurantje aan restaurantje. (Door mij is die straat een beetje oneerbiedig al eens “vreetstreet” genoemd). In elk restaurant kun je verscheidene gerechten krijgen. Van chinees tot japans tot Italiaans tot westers. Eigenlijk alles wel. Ook de drankjes die wij in europa kennen hebben ze daar. (ja ja ook witte wijn). Zo hebben wij eens een cappuchino besteld. Als wij geweten hadden dat wij er zo lang op moesten wachten weet ik nog niet of wij het hadden gedaan. Wat bleek: voor elk kopje moest de eigenaar de bonen stuk voor stuk kapot slaan tot kleine stukjes. Dit deed hij met een hamer. Anders kon hij geen koffie voor ons zetten.

In bijna elk hotel is er een wasservice. In het hotel in Dali lag er zoals gewoonlijk ook een lijst om in te vullen maar geen waszak. Deze heb ik via het kamermeisje toch nog kunnen krijgen. De was zou worden opgehaald op mijn kamer. Er waren meerdere mensen, waaronder de reisleider, die hadden geprobeerd om de was in te leveren. Wat bleek: het hotel had geen wasservice meer. Oops, en mijn was hadden ze al opgehaald. Om een uur of negen s’avonds heb ik bij de receptie gevraagd wanneer mijn was zou komen. Om dit alleen al duidelijk proberen te maken aan een zogenaamd Engelssprekende receptioniste kostte mij al een half uur. Wat ik begreep werd de was om 23.00 uur gebracht of de volgende ochtend op 07.00 uur. Ik koos voor het laatste want ik wilde slapen en wij gingen toch pas om 8 uur weg. Om half acht had ik nog niets. Volgens onze reisleider zou ik rekening moeten houden met het feit dat ik de was niet weer zou zien. Gelukkig was om half 8 s'morgens onze Engelssprekende gids gearriveerd. Hij heeft de receptie duidelijk kunnen maken dat er toch wel enige haast geboden was. Om 7.50 heb ik de was ontvangen en was op tijd voor vertrek. Pffffft, wel een ander mentaliteit dan de onze die chinezen.

Als ik weer stof tot schrijven heb komende week komt deel 3 ook uit

Zaijián (=doei)
Gerry