Dat hebben wij weer……

Naarmate de reis langer duurt zijn er allerlei dingen voorgevallen. Tot nu toe heb ik ze nog niet weggeschreven. Nu er steeds meer gebeurt is het misschien wel de moeite waard om te vertellen.Onze reisleider Albert zegt iedere keer tijdens deze reis dat bepaalde dingen niet of nauwelijks voorkwamen in het verleden. Ik begin zo langzamerhand te geloven dat wij nu alles krijgen wat volgens hem (bijna) NOOIT voorkwam. Dat hebben wij dus weer.

Albert had ons al verteld tijdens de busreis van het vliegveld van Beijing dat wij altijd een kaartje mee moesten nemen van de hotels. Op die kaartjes staan de namen en de adressen vermeld in het chinees. Het is werkelijk waar maar buiten de gidsen en in de hotels spreekt niemand, maar dan ook niemand een woord engels. De dag van aankomst zijn wij gelijk op excursie gegaan naar de Tempel van de Hemel. Iedereen natuurlijk laaiend enthousiast. Wij leken wel een busje vol met japanners die los gelaten werden. Iedereen vloog alle kanten op om te fotograferen. Op een gegeven moment wilde Albert verder lopen en toen mistte hij 1 persoon. Oops, nu al?? Die persoon was onvindbaar. Albert was de hele route weer terug gelopen. Hij heeft wel 20 minuten gezocht en hem niet kunnen vinden. Nu maar hopen dat hij een kaartje van het hotel bij zich had gestoken. Wij zijn met 1 persoon minder verder gegaan. In het hotel bleek inderdaad dat hij gelukkig wel een kaartje bij zich had gehad, maar geen geld. Omdat de taxichauffeur toch geen engels sprak heeft hij zijn “vrachtje” wel bij het hotel afgeleverd. Met de taxikosten is het later ook goed gekomen.

Dit is tot nu toe niet de enige keer dat er een persoon vermist is. Bij het terracotta leger in Xi’an liepen wij terug naar de bus. Omdat het regende had iedereen een paraplu op. Wij liepen achter elkaar naar de bus. Op een gegeven moment moesten wij schuin naar links lopen. Iemand van ons is toen per ongeluk achter de verkeerde paraplu aangelopen en kwam dus niet bij de bus. Oops alweer?? Albert samen met de gids terug. Niets te vinden. Navraag gedaan bij de politie: niets bekend. Na een uur te hebben gezocht zijn wij toch maar naar het hotel vertrokken. Weer bleek het kaartje van het hotel onmisbaar. Ook deze persoon was in het hotel en wel eerder dan dat wij er waren.

Tijdens deze reis hebben wij in zijn totaliteit 5 binnenlandse vluchten. Volgens albert vlogen de chinese kleine maatschappijen ALTIJD op tijd. Twintig minuten rekende hij niet. De allereerste binnenlandse vlucht had al een vertraging. Relatief gezien een kleine maar toch. De tweede van Xi’an naar Chengdu had maar liefst 2 uur vertraging. De vlucht van Kunming naar Guillin spande tot nu toe de kroon en had 2.20 uur vertraging. Natuurlijk: Dat hebben wij weer. Zoiets gebeurt eigenlijk nooooooooooooooit (zegt albert).

Op weg naar Kunming kregen wij onderweg een lekke band (zie: “de beste stuurlui”). Het gebeurde wel vaker dat een bus op een korte of langere reis een lekke band kreeg. Best wel “normaal” dus bij busreizen. Normaal gesproken kost het wisselen van een band wel enkele uren (zegt albert). Gelukkig voor ons was er vlakbij een afslag op de snelweg waar een garage was. Wij konden er nog naar toe rijden omdat wij een dubbele band hadden. Een geluk bij een ongeluk. Daarom kostte ons deze onderbreking maar 20 minuten in plaats van enkele uren. Dat hebben wij weer.

In Dali was de mogelijkheid om facultatief deel te nemen aan een excursie. Deze ging naar een tempel boven op een berg. Om daar te komen moesten wij met een kabelbaan naar boven. Ik heb gekozen om in mijn uppie de stad te verkennen ( zie: “Dali deel 2”). Veel van onze groep zijn mee naar boven gegaan. Één van ons had een videocamera bij zich. Op de één of andere manier is deze naar beneden gevallen. Van de schrik is er niet opgelet bij welke paal als dat is gebeurt. De palen zijn net als in oostenrijk genummerd. De chinese gids is weer naar boven gegaan en is het hele stuk naar beneden gelopen om de camera te zoeken. Helaas, zonder resultaat. Omdat het al snel donker werd heeft hij het zoeken gestaakt en zou het de volgende morgen opnieuw proberen. Omdat het de hele nacht en ochtend regende had dit niet zoveel zin meer. De camera is dus niet gevonden. Tja dat heeft zij weer.

Tijdens onze busreis van Dali naar Kunming is iemand van ons ziek geworden. Hij had in ernstige mate last van de ingewanden. Omdat deze persoon daar gevoelig voor is was nog niemand gealarmeerd. Na de eerste lunch in Kunming werden er 5 mensen ziek waaronder ik. De volgende dag bleek dat er in zijn totaliteit plm 15 mensen ziek waren geweest die nacht. Gelukkig hadden wij een rustige dag in Kunming en kon ik na de middag mijn nest in. De dag daarna moesten wij vliegen naar Guillin. Bij het ontbijt hoorde ik dat veel van de mensen die nog niet ziek waren geweest het nu wel waren. Volgens albert gebeurde het wel eens dat er één tot enkele personen ziek waren maar zoveel tegelijk gebeurde eigenlijk noooooooooooooit. Nee natuurlijk niet dat hebben wij weer.

Be continued als er meer te vermelden is.