Op weg naar Gyantse

Zoals ik al aangekondigd heb was er geen internet in Gyantse. Dan is het altijd makkelijk dat je een e-book bij je hebt waar Word op zit. Kun je alvast wat weg schrijven en later op waarbenjij.nu zetten.

Vanmorgen zijn wij om 9 uur vertrokken uit Lhasa. We hadden een reis van 270 kilometer voor de boeg. Iedereen wilde nu toch wel graag de binnenlanden in om te kijken hoe het landschap eruit zag. We zouden in totaal 3 passen passeren waarvan de hoogste iets boven de 5000 meter ligt.

Na ongeveer een uurtje rijden hadden we de eerst stop al. We mochten bij een Tibetaanse familie op bezoek met 25 man. Net zoals in Thailand en in China leven de mensen hier nog erg primitief op bepaalde vlakken. Wat mij hier ook weer opviel dat er wel weer een tv stond. Ik wist niet dat iedere tibetaanse familie een eigen gebedskamer heeft. Dit is een ruimte in het huis waar allerlei beelden achter glas staan, een foto van de Dalai Lama hangt en een soort van gebedsmolen stond. Verder leven ze erg primitief en met de hele familie bij elkaar inclusief oma en opa.

Deze mensen waren erg gastvrij. We mochten allemaal een bekertje yakboterthee drinken. Alleen de chauffeur en de gids hebben een bakkie gehad. De rest heeft vriendelijk bedankt. We hadden al kennis gemaakt met deze thee en vonden de smaak zo bijzonder. Bij de thee mochten wij een stukje zelfgebakken tibetaans brood proeven. Dit smaakte uitstekend moet ik zeggen. Toen de schaal leeg was haalden ze nog meer voor ons op.

Over een weg met verscheidene haarspeldbochten kwamen we op een hoogte van 4750 meter. Op de top kregen we een bijzonder mooi uitzicht over het Yamdrokmeer. Dit is het heiligste meer van Tibet. Bij zonnig weer schijnt het meer turkoois door. Omdat wij bewolking hadden kwam de kleur iets minder blauw/groen uit. Neemt niet weg dat het een geweldig uitzicht was.

Nadat iedereen weer in de bus zat reden we zo naar beneden. Op een bepaald punt stonden ontzettend veel gedenkstenen van mensen die daar een waterbegrafenis hadden gehad. Als iemand hier komt te overlijden dan blijft het lichaam 3 dagen bij de familie in huis staan. Na dit moment mag de familie de overledene niet meer zien. Vervolgens wordt het lichaam door monniken opgehaald en zingen deze monniken 24 uur lang mantra’s. Daarna volgt er de volgende ochtend vroeg in de morgen 1 rondgang rond een tempel bijvoorbeeld de Yokhang tempel. Hierna wordt het lichaam in stukjes gehakt en volgt de begrafenis. Je kunt hier kiezen uit een waterbegrafenis, een vuurbegrafenis of een luchtbegrafenis. Bij dit laatste worden de stukjes boven op een berg neer gelegd en doen de aasgieren hun werk. Op de plek waar wij dus stil hielden hadden heeeeeeel veel mensen een waterbegrafenis gehad. Dit is ook de reden dat er geen tot weinig vis gegeten wordt in Tibet.

Natuurlijk was er ook een rasechte tibetaanse wc op deze waterbegraafplaats. Omdat we met deze hoogte veel moeten drinken moeten we uiteraard ook veel plassen. Iedereen weer in ganzenpas naar het toilet. Heren rechts en dames links. Het was een gebouw met 1 tussenmuur. De muur stond tussen de heren en de dames in. Bij de dames waren 4 betonnen gaten in de grond die schuin naar achteren weg liep. Hier konden 4 dames tegelijk op een rij gehurkt hun behoefte doen. Nou als je nodig moet dan wil je wel. Gelukkig had ik plastuitjes mee dus ik kon het staand doen :).

Na onze lunch in Nagaste zijn we verder gereden richting Gyantse. Onderweg zijn we nog diverse keren gestopt voor de nodige kodakmomenten. Als we stopten en naar buiten gingen kon je goed merken dat je hier weer veel hoger zit dan in Lhasa. Je wordt direct licht in je hoofd en hebt het gevoel dat je een fles wijn op hebt op nuchtere maag. Als je dan even rustig aan doet dan gaat het perfect.

Om half 7 waren we in het hotel en hadden de 270 kilometer afgelegd in een recordtijd van negen en een half uur. We hebben er wat langer over gedaan maar we hebben ook van alles gezien onderweg. Op de hotelkamer aangekomen heeft iedereen gelijk een trui aangedaan. Het is hier binnen een graad of 14 en geen verwarming. Ze kwamen van het hotel nog langs om ons te wijzen waar de extra dekbedden lagen zodat we het die nacht toch warm zouden hebben.

Voor nu:
Tashi Delek