Opweg naar Shigatze

Vanmorgen na het ontbijt zijn wij eerst naar het Kumbum klooster geweest in Gyantse. Dit klooster is vooral bekend om zijn 32 meter hoge stupa. Het bijbehorende klooster is van een dusdanige schoonheid dat je er wel uren rond wil blijven lopen. Alleen al als je binnenkomt en je ruikt de yakboterkaarsen raak je al in een bepaalde gemoedsrust. Hierbinnen zie je nog authentieke muurschilderingen. Deze zijn bewust niet gerestaureerd. Dit is bovenal te zien aan het feit dat alles een dikke vette donkere laag heeft van de walm van de kaarsen. Alle pelgrims nemen van huis de yakboter mee en offeren dit bij de diverse beelden. Dit brandt zo de hele dag en dat al sinds 1440. De energie die hier hangt heeft mij behoorlijk emotioneel aangegrepen. Het is dat ik met de groep mee moest maar eigenlijk had ik het nog niet naar. Ik had graag nog wat langer willen blijven.

De beklimming van de Kumbum stupa was een hele belevenis op zich. Deze stupa is gebouwd in de vorm van een mandala en heeft 5 verdiepingen. Deze verdiepingen lopen taps toe naar boven. Van binnenuit moet je via een echte kloostertrap naar boven. Dit houdt in dat er bijvoorbeeld 3 treden rechts naar boven gaan en dan weer 8 naar links. De trap is zo smal dat een volslanke Nederlander de trap blokkeert. Naar de aller bovenste verdieping moet je met een ladder die zo stijl is dat je griezelt. Nu is er maar 1 trap en daar moeten de mensen zowel naar boven als naar beneden. Dan komt er ook nog bij dat de Tibetanen zelf mensen zijn die constant voor lopen te dringen. Als je hier beleefd bent kom je nooit boven. Je leert dus zo vanzelf je een weg naar boven te creëren. En dan te bedenken dat je ook weer terug moet naar beneden :).

Na het klooster zijn we door de steegjes van de oude binnenstad gelopen. Hier zie je het oude Tibet nog zoals het was en hier nog is. De mensen leven hier echt nog in de vorige eeuw. Je ziet de koeien en de geiten bij de voordeur aan een stik staan. De was wordt op straat onder de kraan gedaan. De koeien worden hier nog naar de wei gedreven. Deze stad heeft voor mij alles waarvoor ik naar Tibet kwam.

We hadden in de bus kort de tijd om al deze ervaringen te verwerken want we stopten al weer snel bij een echte oude watermolen die gerst vermaalt tot meel. Hier was duidelijk te zien dat de molenaar een graantje meepikt van het toerisme wat langs zijn molen komt. Ik zag onze gids hem een paar stuiver in zijn handen drukken en de molenaar zelf verkocht zijn gerst aan de toerist die dat wil. Ik geef hem geen ongelijk.

Na de watermolen reden we over de echte Tibetaanse hoogvlakte naar Shigsatze. Dit is een bijzonder indrukwekkend gezicht. Tussen de bergen in lagen de gerstevelden. Op dit moment waren alle boeren de gerst aan het oogsten. Hele gezinnen zag je aan het werk. En dan de achtergrond van de bergen die allerlei kleuren vertoonden. Gewoon geweldig. Ik werd er letterlijk stil van.

Na de lunch zijn we eerst naar het hotel gereden. Zo kon iedereen zich even opfrissen. Het grote klooster Tashilhunpo stond nog op het programma. Ook dit klooster behoort tot de gele hoeden orde. Aan het hoofd staat hier een Panchen Lama. Deze lama’s zijn de religieuze leiders van Shigatze en de Dalai Lama’s de leiders van Lhasa. In dit Tashilhunpo klooster staan 3 stupa’s met de lichamen en/of kleding van de overleden Panchen Lama’s. Ook is er de grootste Maitreya boeddha van Tibet te zien. Hij zit op een lotusblad. Dit 26 meter hoge beeld is helemaal uitgevoerd in bladgoud. Natuurlijk kon ik het weer niet laten om bij een mantra zingende monnik te gaan offeren. Hij tikte mij zacht met een soort plankje met gele stof eromheen op mijn hoofd en heeft mij gezegend. Ze mompelen iets van “geluk“ heb ik begrepen van de gids.

Op een gegeven moment kwamen we bij de 3e stupa aan toen de gids zei dat als we een paar minuten zouden wachten we het zingen van de monniken mochten bijwonen. Tijdens het wachten kwamen steeds meer jongens gekleed in hun typische gele kleding met bijpassende hoed aan gelopen. Klokslag 4 uur renden de monniken onder luid gegil naar de gebedsruimte. Ze begonnen met hun mantra’s en wij mochten er langs lopen. Ik kreeg en krijg er nog de koude rillingen van. Zo mooi om te zien en om dit mee te mogen maken. GE-WEL-DIG.

Na dit bezoek zijn we met 10 mensen de stad Shigatze onveilig wezen maken. We hebben gezellig met elkaar gegeten en zijn daarna naar ons hotel gegaan. Het is morgen weer vroeg dag want als het kan gaan we een bedevaartsrondgang maken rond de Tashilhunpo klooster. Voor nu:

Tashi Delek