Op weg naar Tingri

Vanochtend kregen wij het ontbijt geserveerd in de VIP room van het Wut-Se hotel. Zoals het meestal werkt in deze landen krijg je in etappes je eten. Eerst kregen we warme toast, toen dat op was kwam er per persoon een gebakken eitje met een worstje en daarna de klapper: Patat. Jawel we kregen zowaar patat bij het ontbijt. Helaas was er geen mayo en/of ketchup dus heb ik maar vriendelijk bedankt.

Onze gids Jimney had gisteren al gevraagd of er belangstelling was om de pelgrimstocht rond de Tashilhunpo tempel te lopen. Dit samen met de Tibetanen die dat iedere ochtend doen. Natuurlijk wilde ik dit wel heel erg graag en meerdere mensen met mij. Bij de tempel aangekomen hadden wij weer geluk. Er kwam een groep (ik denk wel 150) monniken aanlopen in vol ornaat. Zij waren mantra’s aan het zingen en ergens naar op weg. Dit was een heel indrukwekkend gezicht.

Toen de stoet voorbij was zijn wij begonnen aan de tocht. Je moet je voorstellen dat aan het begin van de pelgrimsweg aan je rechterkant grote gebedsmolens staan. Dit blijft zo tot aan het einde van de tocht. Daarnaast hoor je constant biddende Tibetanen om je heen. Iedereen loopt natuurlijk dezelfde richting uit en wel met de klok mee. De gehele weg is ongeveer 3 kilometer lang. Je loopt rond het klooster wat tegen een berg aan ligt. Hier en daar zie je biddende monniken onderweg zitten. Of er ligt een stapel met yakhorens die geofferd zijn. Ook hier zie je de mensen hun eigen yakboter of pas geoogste gerst weer bij de diverse plekken offeren. Op deze gerst komen natuurlijk de nodige dieren op af. Ik heb veel vogels gezien maar ook een berggeit met een jong. Zelfs de zwerfhonden worden hier door de pelgrims gevoerd.

Ik had voor mijzelf al een gebedsketting gekocht in dit klooster en heb de hele weg de mantra: “Ohm mani padme uhm” geneuried. Toen wij achter het klooster over een smal door water uitgesleten leistenen pad naar beneden liepen werd het mij een beetje te veel. De energie die daar heerst is zo bijzonder dat ik er (al)weer emotioneel van werd. Ik moest even een paar minuten stil staan om bij te komen. Gelukkig werd ik al snel weer afgeleidt door een Tibetaan die mij inhaalde en een beetje meewarig aankeek. Lijkt mij ook een raar gezicht: een blanke met een monnikskapsel die staat te janken :)

Via de Friendships highway hebben wij onze reis naar Tingri vervolgd. Deze highway loopt van Shanghai (China) naar Kathmandu (Nepal). Natuurlijk is onze Jimney trots op zijn land en zijn we gestopt bij het punt waar deze weg al 5000 kilometer lang is. Omdat wij al een tijdje hadden gereden moest iedereen alweer plassen. Deze “happy houses” waren nog te doen. Natuurlijk zaten op 1 na alle dames gehurkt :)

Onderweg hebben wij vandaag 2 passen gehad. De Tsuala pas op ongeveer 4500 meter hoogte en de Lhakpa pas op ongeveer 5248 meter hoogte. Ik zeg bewust ongeveer. Dit komt omdat wij iemand in het reisgezelschap hebben die een Garmin met hoogtemeter bij zich heeft. Deze Garmin geeft steevast minder aan dan dat de gids ons vertelt. Hoezo chauvinisme? Daarnaast heeft iemand van ons een landkaart van Tibet gekocht. Op deze landkaart wordt weer een andere hoogt per pas aangegeven. Dus wat nu juist is, ik weet het niet. Ik ga van het hoogste uit dat snappen jullie zeker wel.

Verder is er over vandaag niet zo heel veel meer te vertellen. Natuurlijk zijn wij gestopt voor de nodige kodakmomenten en “happy house” momenten. Wel hebben wij een lijndienstbus in de goot van de bergpas zien liggen. Dit is trouwens het eerste ongeluk wat ik hier heb gezien. Dit is verbazingwekkend gezien de rijstijl die de mensen er hier op na houden.

Om half zes zijn we in ons hotel hier in Tingri gearriveerd. Er werd ons al in de bus gezegd dat dit het beste hotel van de stad was. Dus dan weet je wel wat er komt. Het is gewoon zo hoe dieper je de binnenlanden in komt hoe primitiever de hotels en de “happy houses” zijn. Het is dus even afzien maar dan krijg je wel het authentieke Tibet te zien. En dat was nu juist de bedoeling. Het is wel het hoogst gelegen hotel waar wij geslapen hebben deze reis en wel op 4267 meter hoogte volgens de Garmin.

Tashi Delek