Kathmandu

Vanmorgen ben ik om 6 uur opgestaan. Ik had gisteren problemen met het internet hier in het hotel. Om half 7 kon ik iemand bereiken bij de receptie die mij heeft geholpen. Goed 8 uur was ik klaar en ben gaan ontbijten want om 9 uur vertrok de bus. Voor vandaag stond de apentempel, het Durbarplein, stoepa van Bodthnath en de traditionele lijkverbranding op het programma.

Klokslag 9 uur is onze bus vertrokken naar de apentempel. Dit keer hebben wij een hele grote bus met een heel klein nepalees hindoeïstisch mannetje als chauffeur. Na ongeveer een 10 minuten rijden kwam de reisleider erachter dat er 2 personen mistten. Deze mensen zijn per taxi naar de apentempel gebracht. Wij hebben met zijn allen er ontzettend om gelachen en de reisleider had een rood hoofd van hier tot Tokio. Gelukkig was ik het dit keer niet die achtergelaten werd. Zou ook echt iets voor mij zijn.

Deze apentempel ligt op een heuvel en heeft een hele mooie stupa. Het is een boeddhistische tempel waar de ogen van Boeddha goed te zien zijn op die stupa. Deze tempel is al 2500 jaar oud maar is recentelijk gerestaureerd. Op het terrein staat ook een hindoeïstische tempel. Deze is alleen voor de hindoeïsten toegankelijk. Helaas mochten wij er dus niet in. Uiteraard zie je overal de makaken op, onder en boven kruipen. Omdat ik iedere keer een kaarsje brandt voor mijn ouders in zulk soort tempels heb ik het hier natuurlijk ook gedaan.

Hierna was Durbarsquare aan de beurt. Dit plein van Kathmandu staat op de wereld erfgoedlijst. Overal zie je tempels, tempels en tempels. Ook is er een gebouw waar nog een levende godin woont. Zij heet Kunari. Dit is een meisje van 6 jaar wat tot godin uitgeroepen is en daar woont en haar opleiding volgt totdat ze ongesteld wordt. Dan is zij onrein en wordt er een nieuwe godin aangewezen. De huidige Kunari komt van een hindoeïstische kaste en de volgende zal een boeddhist zijn. Dat wisselt zich om en om af. Af een toe komt Kunari voor het raam staan en kijkt naar buiten. Er mag dan beslist niet gefotografeerd worden. En inderdaad kwam ze voor het raam staan en hebben we dit meiske in levende lijve kunnen zien. Ze is beslist niet zielig, want ze krijgt de beste opleiding die er is en haar moeder woont daar ook. Haar vriendinnetjes mogen ook komen spelen. Het is zelfs een eer voor haar ouders en het dorp dat zij Kunari was. Na haar aftreden wordt ze goed verzorgd.

Na de lunch konden wij de grootste stupa van Nepal bewonderen de Boudhanath. Deze stupa is 43 meter hoog en heeft natuurlijk ook weer de ogen van Boeddha. Helaas begon het zo ontzettend hard te regenen en te onweren dat ik alleen de voorkant heb gezien en niet rondom ben gelopen.

Als laatste vanmiddag stond de hindoeïstische lijkverbranding op het programma. Binnen 24 uur wordt een overledene gecremeerd langs de oever van de Bagmati rivier. Deze rivier mondt uit in de heilige Ganges. Allereerst wordt de overledene gewassen in de rivier. Dit is om het lichaam rein te maken. Vervolgens wordt de overledene naar de verbrandingsplaats gebracht. Afhankelijk van wie overleden is moet 1 van de zonen het vuur aansteken. Is pa overleden dan doet de oudste zoon dit, en is ma overleden dan de jongste zoon. Voordat het vuur ontstoken wordt krijgt de overledene gouden muntstukken in de mond. Goud is puur dus ook weer reinheid, zo denken de hindoeisten. Zodra het vuur aan is gestoken blijft de familie op de achtergrond en zorgt de desbetreffende zoon dat de crematie goed verloopt. Mocht er een lichaamsdeel niet goed branden dan wordt dit naar het midden van het vuur geharkt. Zodra alles verbrandt is, na een uur of 3 á 4 dan wordt alles wat nog over is aan hout de rivier ingeveegd. Iets verderop aan de oever van de rivier staan kinderen die af en toe het water induiken in de hoop een gouden muntstuk te pakken te krijgen. Al met al was dit een zeer indrukwekkend gezicht voor ons westerlingen.

Vanavond zijn we al lopend naar de backpackerswijk Thamel geweest. Hier wemelt het van de leuke winkeltjes en heerlijke restaurants. Het is gewoon bijzonder om te merken hoe achter een foeilelijke ingang zo een heel mooi, gezellig en lekker restaurant schuil gaat. Wij zouden in Nederland er niet aan denken om daar naar binnen te gaan, maar hier is dat heel normaal. Gelukkig krijgen wij iedere keer van de reisleider goede tips waar wij kunnen eten.
Morgen rijden wij naar her Chitwan Nationaal park. Als ik het goed heb is daar geen internet. Jullie zullen dus iets langer moeten wachten op het verslag van de olifantentocht. Hier blijven wij 2 nachten. Daarna gaan wij door naar Pokhara. Grote kans dat er daar weer geen internet is. Zodra het mogelijk is zal ik mijn verslagen weer op internet zetten. Voor nu

Namaste