Onderweg naar chitwan Nationaal park

Ik heb eerst nog wat foto’s van de lijkverbranding bij mijn vorige verslag geplaatst. Daar had ik geen tijd meer voor de laatste keer. Hieronder het volgende verslag.

Vanmorgen liep om 6 uur de wekker. Dit omdat ik het liefst 2 uur voor vertrek wakker wil worden. Ik heb mij dit zo aangewend omdat wij enkele hotels hadden waar je beter onder de douche kon gaan voordat iedereen er onder gaat. Dan heb je tenminste warm water. Nu moet ik zeggen dat dit in het hotel in Kathmandu niet het geval was. We logeerden namelijk in een voormalig paleis wat omgebouwd is tot hotel. Alles was helemaal goed in dat hotel. Herlijk schoon. Volgens mijn medereizigers lekker eten en een barretje waar ze likeurtjes verkochten. Er is wel 1 nadeel aan een goed hotel en dat is dat het gebruik van internet erg duur is. Ik was gewend van China dat internet overal gratis was, maar dat is hier beslist niet het geval.

Klokslag 8 uur zijn wij vertrokken. Bijna iedereen was fit. Enkele mensen hadden alvast malaria tabletten ingenomen omdat wij naar een tropisch gebied gingen waar de malariamug heerst. Hierdoor is er iemand ziek geworden en had behoorlijk last van diarree. Erg lastig als je ¾ dag in de bus moet zitten. Verder werd er nog iemand ziek. Dit kwam volgens haar door een stukje vermoeidheid en de grote overgang van de kou naar de warmte.

Vanwege het Durga festival op 5 en 6 oktober gingen hele gezinnen naar hun geboortegrond. Het Durga feest is HET oogstfeest in Nepal. Dit betekent dat er een hele uittocht plaats vindt richting het platteland. Gisterenavond hadden wij hier al iets van gemerkt. In de backpackerswijk Thamel waren al diverse winkeltjes gesloten. Deze winkeliers waren al op weg naar huis. In deze uittocht reden wij ook met onze bus richting het Chitwan park. Het gevolg hiervan was dat wij over 25 kilometer 3 uur hebben gedaan. Het leuke eraan is dat je onderweg van alles ziet. Hele veestapels worden meegevoerd op de bus. Al die beesten mogen genieten van hun laatste rit boven op het dak van een bus. Ze worden allemaal geslacht. Gehuurde autobusjes zaten propvol met vrouwen, kinderen en bagage. En iedereen laat alles gelaten over zich heen komen. Als er een kleine file onderweg is wacht iedereen geduldig. Ik heb zelfs gezien dat een vrachtwagen stuk was en ter plekke, midden op de provinciale weg, werd gerepareerd. De chauffeur lag er onder te sleutelen en er lagen heel veel onderdelen naast hem. Als gevarendriehoek werden wat stenen of wat afgebroken takken op de weg gelegd.

De reis was adembenemend mooi. We reden door diverse dalen met weelderige begroeiing op de hellingen. Terrasvormige plateaus met rijst. Bananenbomen en cactussen langs de weg. Een kolkende rivier waar mensen aan het raften waren. Vele hangbruggen over de rivier Kneuterige dorpjes waar de plaatselijke bevolking hun leven leven. Je moet je alleen daarnaast wel voorstellen dat de wegen niet zo zijn als bij ons. Je wordt constant heen er weer geschud in de bus. Er zitten zoveel gaten in de weg dat een B-weg bij ons nog beter is. Verder was het zo stoffig dat je af en toe door een stofwolk door reed. Alle bomen langs de kant van de weg waren niet groen meer maar grijs van het stof. Hele stukken waren meer zandweg dan verhard. Maar het heeft wel wat.

Een uur later dan gepland kwamen wij in het Mainson resort aan. Wij werden begroet met een welkomstdrankje. Na de lunch hebben wij onze lodge opgezocht en hadden wij een uur voor onszelf. Om 5 uur stonden er ossenkarren klaar. Hiermee zijn wij naar een Tharu dorpje gereden. Tharu mensen zijn mensen die oorspronkelijk uit India komen. Het bijzondere aan deze mensen is dat ze resistent zijn tegen de malariamug. Er wordt zelfs wetenschappelijk onderzoek naar gedaan waar dit nu door komt. Volgens onze “ranger” zit het in het bloed en tevens branden ze erg veel olifantengras wat de muggen afschrikt. Voor al de ouder vrouwen zijn makkelijk te herkennen. Ze zijn zowel op hun armen als op hun voeten getatoeëerd. Het lijkt net of ze sokken aan hebben. En dat terwijl alle Tharu’s blootsvoets lopen. Wat leuk is om te vermelden dat een enkele Tahru illegaal stroom aftapt van het leidingennet dat hier allemaal bovengronds loopt. Ik zag wel een schotelantenne hangen dus zo wereldvreemd leven ze hier niet. Neemt niet weg dat ze wel arm zijn.

Na een wandeling door de rijstvelden werden wij per ossenkar weer terug gebracht naar ons resort. Hier kregen wij een bakkie koffie en was het wachten op een dansvoorstelling van de Tharu’s. Deze voorstelling werd in de open lucht gegeven. Ik moet zeggen dat het een hele energieke voorstelling is. Ze dansen op de muziek van trommels met hun ter beschikking staande attributen. Dit zijn onder andere stokken die dienen ter afwering van wilde beesten en een eigen gemaakte tamboerijn versierd met pauwenveren. Uiteraard mochten wij als gasten de laatste dans met hun mee dansen. Nou dat heb ik mijn geen 2x laten zeggen. De schoenen gingen uit en gaan met die banaan. Na 1 dans kreeg ik nog meer respect voor hun als dat ik al had. Met deze tropische hitte zo’n energieke dansvoorstelling geven dat is pas een prestatie.

Na het diner zijn we allemaal op tijd weer naar onze lodge vertrokken. Iedereen wilde graag onder de douche om het (luie) zweet en de Deet er af te spoelen. We moeten ons hier goed tegen de malaria mug beschermen dus we stinken allemaal een uur in de wind. Morgen gaan we kanovaren en met de olifanten op stap. Ook is er een mogelijkheid om ze te wassen. Eerst maar proberen te gaan slapen in deze tropische hitte. Voor nu:

Namaste